Dławiki przeciwzwarciowe włączane są szeregowo do toru prądowego ogranicza prąd zwarciowy. Rezultatem obecności dławika w obwodzie jest zwiększenie wypadkowej impedancji toru prądowego, dzięki czemu dochodzi do obniżenia początkowego prądu zwarcia.

Wymagane i spodziewane działanie objawia się więc tylko i wyłącznie w czasie zwarcia. Podczas normalnej pracy dławik przewodzi prąd ciągły linii wskutek czego powstają pewne straty mocy oraz dodatkowe spadki napięcia. Działanie ograniczające prąd zwarcia jest wywołane reaktancją dławika. Podczas przepływu prądu zwarciowego powstaje na nim duży indukcyjny spadek napięcia. Wskutek którego napięcie przyłożone do obwodu zwarciowego zostaje wydatnie obniżone. Tym samym prąd w obwodzie zwarciowym staje się mniejszy.

Dławiki przeciwzwarciowe buduje się jako cewki powietrzne bez rdzenia magnetycznego. Brak rdzenia jest niezbędny do zapewnienia stałej indukcyjności niezależnie od wartości przepływającego prądu.

Wykonanie bezrdzeniowe, w klasie izolacji H, w układzie pionowym lub poziomym
Uzwojenie – wykonane z przewodu o prze-kroju prostokątnym (szynoprzewodu) o poprzecznym kształcie, oś główna cewki ustawiona pod kątem prostym do płaszczyzny dłuższego boku zwijanego przewodu. Zwoje z przewodu złożonego z dwu lub więcej przewodów płaskich (szynoprzewodów) ułożonych piętrowo w położeniu na „płasko”. Takie wykonanie powoduje iż elektrycznie stanową one jeden przewód, z którego wykonywane są poszczególne zwoje cewki o przekroju poprzecznym stanowiącym sumę ich przekrojów.